De waanzinnige avonturen van Lovely Rita

Eindelijk was hij dan aangebroken, de dag dat we ons campertje konden ophalen! Meteen toen we binnenkwamen bij Hippie campers kregen we een gratis upgrade, geen oud paars gebloemd campertje, maar Rita. Rita werd ons huis voor de komende twee maanden, en zoals The Beatles al zeiden: 'Lovely Rita, nothing can come between us'. Na een echte Australian no worries-afhandeling, van anderhalf uur, kon het volgende avontuur beginnen. We namen meteen de afslag richting de Great Ocean Road, waar we lekker uitwaaiden het strand in het eerste plaatsje wat we tegenkwamen, Torquay. Daar ging een kitesurfer los op de golven. Het tempo qua rijden lag meteen al een stuk lager, waardoor we al een beetje meer in de no-worries vibe kwamen. De gravel road richting de plek van overnachting testte onze camper goed op zijn off-road skills en we kwamen er een kangoeroe en wallaby tegen. We sliepen in de middle of nowhere, met allerlei vogels in onze voortuin.
      De volgende dag reden we verder naar Lorne, om daar de Erskine Falls te bekijken. Een smalle maar hoge waterval, de vele traptreden waren het waard. We sliepen op een redelijk drukke camping in Lorne, met met aan de andere kant van de rivier een horde Volkswagen T1 busjes. Bleek dat die camping afgehuurd was voor deze club, die de Great Ocean Road jaarlijks rijden met de oldtimers. Heel cool om te zien! Onze Rita sliep een stuk beter na een kleine aanpassing van onze kant.
      De ochtend erna deden we het rustig aan, waarna we naar het mini Kennett River reden. Daar hebben we wilde koala's gespot, ofja, grijze bolletjes hoog in een boom. Er zat er eentje wat lager, maar die sliep, wat niet gek was omdat ze 20 uur per dag slapen. Onze volgende stop was Apollo Bay, een leuk stadje. Met een fijn strand, dus daar hebben we goed gebruik van gemaakt. Heel lekker geluncht ook, bij Waves, een crêpe restaurantje. Die avond zetten we ons Rita neer op een afgelegen plek in een regenwoud. Die plek was gewilder dan we dachten, vooral bij Duitsers verrassend genoeg.
      Dag 4 met Rita was alweer aangebroken, de meesten  toeristische route tot nu toe stond vandaag op de planning. Helaas waren de Gibson Steps afgesloten door high sea, waardoor we niet op Gibson Beach konden komen. De Twelve Aposteles konden natuurlijk niet ontbreken, de gekke hoge rotsformaties die als palen in de zee staan. Wat was het hier druk zeg, en dan is het nog niet eens hoogseizoen! Op dit stuk van de Great Ocean Road ligt de ene bezienswaardigheid na de andere, de volgende was Loch Ard Gorge. Dit is de baai waar het bekendste verhaal over een schipbreuk aan deze kustlijn zich heeft afgespeeld. Een persoon spoelde aan op het strand en redde een meisje dat niet kon zwemmen en zich vastklampte aan wrakstukken. En dit alles speelde zich dus af in een erg mooie baai. De volgende rotsformatie langs onze weg was the Arch, een boog uitgesleten door de zee, waar het water tegen omhoog sloeg. Het water is hier zo blauw dat het bijna niet te geloven is. Dicht bij the Arch zagen we de Londen Bridge, wat ooit op de gelijknamige brug leek door 2 bogen na elkaar. Er is er helaas nu nog maar 1 van over, maar dat maakt hem niet minder mooi. Die avond sliepen we op onze fijnste camping tot nu toe, in Warrnambool. Na fanatiek baantjes te hebben gezwommen in het zwembad bij de camping vermaakten we ons die avond door pingpongen en poolen.

Volgende keer meer!