Australian kindness &  stunning views

Na de slaapdag in ons hotel in Melbourne,  moesten we  de volgende ochtend vroeg op om ons vliegtuig naar Hobart,  Tasmanië te halen. Gelukkig hadden we het hotel uitgekozen op de afstand naar het vliegveld, welgeteld 5 minuten lopen. Op het vliegveld maakten we  voor het eerst kennis met de vriendelijkheid van de Australians, en dat op de vroege ochtend. Bij de check-in kregen we tips van een inwoonster van Hobart, ze schreef ze zelfs op de achterkant van mijn boarding pass. Toen we de douane door gingen (die overigens niet veel voorstelde) werd Jeroen gecontroleerd op explosieven, maar het enige waar we het niet over gehad hebben zijn explosieven. Daarna kwamen we tussen een netball team te zitten in het vliegtuig. De coach (denken we) had weer goede tips en leuke verhalen. Ze lachte ons Nederlanders uit met de oppervlaktes van boerderijen, zij had er een met 22000 hectare. Na een klein uurtje vliegen kwamen we aan op het kleinste vliegveld dat we ooit hadden gezien, met 1 bagageband. In Hobart haalden we onze blauwe bolide op waarmee we 6 dagen zouden rond touren. Met de lonely planet in de hand vertrokken we vanuit Hobart naar Richmond, waar de oudste brug van Australië nogal tegenviel helaas. Daarna reden we door naar Tasman Peninsula, een schiereiland. Nabij Eaglehawk Neck (een smal strookje land met alleen een weg en zee aan beide kanten) ligt Pirates Bay, waar het uitzicht heel tof is! Ook liggen daar in de buurt te gekke rotsformaties aan de kust. Ten zuiden van Port Arthur ligt een hele bijzondere zeegrot,  met 2 ingangen! We sliepen in Swansea, in een motel recht aan het strand.
             De volgende dag reden we richting Coles Bay en Freycinet National Park. Helaas konden we daar een tip van de incheck balie medewerkster niet inlossen,  de wandeltocht naar Wineglass Bay was afgesloten wegens brandgevaar. Het was ook best warm, 31 graden. De autorit erheen was niet voor niets, de eerste kangoeroes gezien (van mega dichtbij, zat naast onze auto op de parkeerplaats) en erg mooie uitzichten op de helderblauwe zee. Het volgende mooie National Park was Douglas-Apsley, waar we naar Apsley River Waterhole zijn gewandeld, een meer omringd door bergen. Die dag hadden we ons het meest verheugd op the Bay of Fires, wat ook een tip van de incheck balie medewerkster was. Deze witte zandstranden met knalblauwe see-through zee en rode rotsen maakten onze  verwachting helemaal waar! Na een bezoekje aan de  Colombia Falls reden we door naar onze slaapplek in de stad Launceston.
           De derde dag begon met een tripje in Launceston zelf, naar Cataract Gorge welteverstaan. Het deed Jeroen denken aan een rivier omringd door bergen uit Lord of the Rings. Onvoorstelbaar dat zoiets midden in een stad kan liggen! Daarna reden we door naar Mole Creek, waar we een Nederlandse honeyfarm ontdekten met proeverij. Vanuit daar gingen we naar Devils Gullet, een adembenemend uitzicht op bergen en bossen en bovenal het middle of nowhere gevoel. Op de weg erheen kon Jeroen zijn offroad skills goed laten zien, de enige manier om er te komen was een 14 kilometer lange gravel weg. Na bijna weggewaaid te zijn bij Devils Gullet reden we op een mooie weg langs de kust naar de eindbestemming van die dag, Somerset.

Op naar de volgende stunning views!